Drie maanden thuis -December 2017

In september was het pakje op, de soep koud en het energiepijl op nul.

Teveel prikkels, teveel regels, teveel teveel.

Ik kreeg een maand rust en daarna nog eentje erbij.

Deze twee maanden waren voor mij bijzonder waardevol. Ik begon met onmacht en angst. Gaandeweg mocht ik ervaren wat het voor mezelf kiezen met me deed. Ik leerde in het nu leven en het sterke planningsgevoel en toekomst kijken uit de weg te gaan. Geniet van wat er nu is, vandaag.

Het heeft me enorm geholpen om weer eens heel nuchter naar mezelf te kijken. Wie ik ben, wat ik wil. Het draadje naar veiligheid op financieel gebied bleek een taaie te zijn. Ik kreeg 'm niet door. Vergelijkbaar met een quilt draad die heel dun is maar toch ongelofelijk sterk. Ik krijg een herkansing bij mijn werkgever en start in een tijdelijke job onder vast contract. Met het bericht kwam de dankbaarheid. Dankbaar omdat ik heb gevonden waar voor mij de struikelblok en de dikke knoop ligt en zit.

Dankbaar voor de duidelijkheid. Dankbaar voor de warmte die hier en daar totaal onverwacht opdook en die ik met open armen in ontvangst nam. Als ik namen ga noemen, ga ik mensen vergeten en dat wil ik niet.

Maar ook dankbaar dat er mensen uit m'n leven verdwijnen, die koude, onverschilligheid en verplichtingen met zich meedragen. Ik nam de kans om op de stop knop te drukken en even een time-out te nemen. Er kwamen ook ongelofelijk negatieve reacties mee maar die plaats ik in de infrarood cabine zodat die de nodige energie kunnen krijgen en daarna ook weer geven. Negativiteit omzetten in kracht en energie, daar ga ik voor.

Dus ja, weer een nieuw hoofdstuk in mijn levensboek. Zou houden we het ook spannend.

You once said there's a way back for every man (woman) so here I am! is it too late to try again? Here I am!