September 2020 - Nonkel Wim

Beste Nonkel Wim,

Ik weet dat er meestal de meest komische verhalen verteld worden over nonkels en zeker over zatte nonkels op trouwfeesten.

Geen trouwfeest voor mij dus je hoefde je ook niet in die rol te voegen.

Na wat lectuur over familieopstellingen, kwam ik erachter hoe belangrijk is om je familie te reconstrueren.

Mijn peter is je vader en "mijn God" dat was me er eentje.

Na een maand in dit aardse bestaan, besloot jij te kiezen voor de overkant.

Je was en bent de andere helft van mijn vader en daarom koester ik dat speciale plaatsje dat je hebt in mijn hart.

Hoe bijzonder kan het zijn om van één mens een exacte kopie te hebben. Jullie waren identiek.

Ik wil dan ook graag geloven dat je net hetzelfde hart hebt als dat van mijn pa.

Twee witte kopjes die hand in hand dansen over de weide. Nog met schortjes, ook voor de jongens, zoals in die tijd de gewoonte was. Twee knappe blonde gasten die heel jong de liefde van hun leven zouden vinden. Twee mannen die een band kunnen koesteren die met niets te vergelijken valt.

Neefje(s) of nichtje(s)? Ik kan me het niet voorstellen maar het zou tot de mogelijkheden behoord hebben.

Zou ik de oudste zijn geweest? Ik gok op ja.

Na al die jaren vervagen de verhalen en daarom wil ik ze terug van onder het stof halen en zelf ons eigen verhaal verder vertellen.

Mijn vader is een enig kind, zeggen we altijd en dat is een gigantische fout.

Mijn pa is een deel van een ééneiige tweeling die helaas niet samen konden opgroeien.

Je bent een deel van ons verhaal, een deel van mijn DNA.

Ondertussen ben je weer omringd door je ma en pa en hoop ik dat ik je broer nog een tijdje bij mij kan houden.

Op termijn komen we naar je toe en wordt het voor het eerst één groot geheel.

Dat beloof ik je, beste nonkel,

Je nichtje